Dwa lata temu uczestniczyli w nich wszyscy leśniczowie z terenu Dyrekcji, w bieżącym roku są to inżynierowie nadzoru i przede wszystkim podleśniczowie oraz stażyści zatrudnieni w jednostkach organizacyjnych RDLP. Jak zaznaczył, prowadzący szkolenia dyrektor Janusz Kaczmarek – podsumowaniem całego cyklu będzie spotkanie – narada terenowa dla nadleśniczych oraz inspektorów Wydziału Kontroli RDLP poświęcona prezentacji pozycji szkoleniowych i omówieniu celów i spodziewanych efektów tego przedsięwzięcia.

Tegoroczne szkolenia hodowlano-ochronne odbywały się na terenie Nadleśnictwa Trzebciny w okresie od czerwca do września. W pierwszym spotkaniu 6 czerwca br. uczestniczyli inżynierowie nadzoru. Część seminaryjna szkolenia, poświęcona była analizie pracy inżynierów nadzoru, wytycznych Dyrektora RDLP do ich bieżącej działalności w kontekście aktualnej strategii Lasów Państwowych oraz wyznaczonych celów i wyzwań. Przedstawiono także podstawowe zagadnienia z zakresu siedliskoznawstwa leśnego zwracając szczególną uwagę na potrzebę wykorzystywania do planowania hodowlanego map glebowo-siedliskowych oraz zagadnienia praktyczne z certyfikacji w międzynarodowym systemie FSC (Forest Stewardship Council).

W kolejnych szkoleniach uczestniczyli podleśniczowie i stażyści, w tym znaczna część tych, którzy są dopiero na początku drogi zawodowej i zapoznanie się z wzorcowymi rozwiązaniami w hodowli i ochronie lasu oraz ich krytyczna ocena jest potrzebnym wsparciem w ich codziennej pracy.

W części terenowej każdego szkolenia poruszano zagadnienia związane z wyznaczaniem szlaków technologicznych, planowaniem odnowień, wyznaczaniem i wykonywaniem czyszczeń wczesnych, późnych oraz trzebieży, przede wszystkim w uprawach, młodnikach i drągowinach z udziałem dębu i buka.

Prowadzący szkolenia dyrektor Janusz Kaczmarek ze szczególną mocą podkreślał obowiązek wykorzystania etapu odnowień do wprowadzania maksymalnej, możliwej liczby gatunków głównych, domieszkowych i biocenotycznych w powiązaniu z wszechstronnym rozpoznaniem siedliskowym. Ważna jest znajomość wymagań ekologicznych poszczególnych gatunków drzewiastych, w tym zwłaszcza w odniesieniu do światła, wilgotności i żyzności gleby; pozwala bowiem na pełniejsze wykorzystanie struktury mikrosiedliskowej odnawianej powierzchni.

Podobnie w prowadzeniu zabiegów pielęgnacyjnych obowiązuje indywidualne podejście do drzewostanów, a w żadnym przypadku schematyzm, który nie pozwala na optymalną selekcję i zachowanie wszystkich najcenniejszych składników drzewostanu.

Kolejnym, ważnym aspektem działalności hodowlano-ochronnej leśnika jest dążenie do wzbogacenia drzewostanu o elementy poprawiające naturalne warunki bytowania zwierzyny, która jest nieodłącznym składnikiem biocenozy leśnej. Tego typu działania były również prezentowane podczas szkoleń terenowych w Nadleśnictwie Trzebciny.

Ponadto, na wybranych przykładach omawiano zagadnienia praktycznej ochrony gatunków chronionych, rzadkich i zagrożonych oraz wyznaczania drzew i kęp drzewostanów pozostawianych bez ingerencji leśnika, do naturalnego ich rozpadu.