Spotkanie, zorganizowane z myślą o doskonaleniu kompetencji służby łowieckiej, zgromadziło uczestników z różnych nadleśnictw i było nie tylko okazją do nauki, ale także do wymiany doświadczeń i pasji.

Prawdziwą gratką dla uczestników była obecność mgr inż. Andrzeja Misiaka z Nadleśnictwa Człopa (RDLP w Pile) – wielokrotnego mistrza Polski i wicemistrza Europy w wabieniu jeleni. To właśnie on poprowadził szkolenie, dzieląc się swoją imponującą wiedzą i umiejętnościami.

Głos natury – teoria i praktyka

Podczas warsztatów uczestnicy nie tylko poznali teoretyczne podstawy wabienia, ale przede wszystkim mogli sprawdzić swoje umiejętności w praktyce. Mistrz z Człopy szczegółowo omawiał techniki i strategie przywoływania jeleni, a każdy z uczestników miał szansę spróbować swoich sił pod jego czujnym okiem, korzystając z profesjonalnych instrumentów i modeli głosowych.

– Wabienie jeleni to nie tylko dźwięk – to rozmowa z naturą, której trzeba się nauczyć, zrozumieć jej niuanse i odpowiednio na nie reagować – podkreślał Andrzej Misiak.

Wyczucie, wiedza, szacunek

Sztuka wabienia jeleni wyróżnia się spośród innych metod wabiących dziką zwierzynę. W przeciwieństwie do wabienia saren czy drapieżników, opiera się przede wszystkim na umiejętności wydobywania odpowiednich odgłosów przy użyciu ust – bez elektronicznych pomocy. Wymaga to nie tylko znakomitego słuchu i poczucia rytmu, ale przede wszystkim dogłębnej znajomości biologii i zachowań jelenia szlachetnego.

Wabienie to proces, który łączy doświadczenie terenowe z empatią wobec zwierząt. Myśliwy, który pragnie skutecznie naśladować rykowisko, musi potrafić rozpoznać intencje głosów: od nawoływania łań, przez okrzyki dominacji, aż po ryki towarzyszące walce czy zwycięstwu. Ryk młodego byka poszukującego partnerki znacząco różni się od głosu doświadczonego lidera haremu.

Nie tylko łowiectwo

Choć wabienie jeleni wywodzi się z tradycji łowieckiej, dziś coraz częściej wykorzystywane jest także przez przyrodników, fotografów i pasjonatów fauny. Umiejętne przywołanie jelenia pozwala na jego bliską obserwację, dokumentację zachowań i lepsze zrozumienie tego majestatycznego gatunku.

W krajach takich jak Słowacja, Austria czy Węgry technika ta jest szerzej rozpowszechniona i głęboko zakorzeniona w kulturze łowieckiej. W Polsce, choć mniej popularna, zyskuje coraz większe grono entuzjastów.

Dziedzictwo i przyszłość

„Szlachetna sztuka wabienia” – to określenie niesie ze sobą nie tylko odwołanie do elegancji tej metody, ale przede wszystkim do etycznego i odpowiedzialnego podejścia do przyrody. To forma kontaktu z dziką przyrodą, która wymaga nie tylko wiedzy i praktyki, ale też pokory i szacunku wobec zwierząt i ich naturalnego rytmu życia.

Warsztaty w Nadleśnictwie Lutówko były doskonałym przykładem tego, jak tradycja i nowoczesne podejście do edukacji łowieckiej mogą iść w parze. Dzięki takim inicjatywom sztuka wabienia jeleni ma szansę przetrwać jako ważny element dziedzictwa kulturowego i narzędzie świadomego obcowania z naturą.