Nowe pokolenie lasu

Odnowienie drzewostanów jest jednym z podstawowych zadań leśników. Tam, gdzie drzewa zostały usunięte w wyniku użytkowania lub zniszczone przez czynniki naturalne, sadzi się nowe pokolenia. To proces, który zapewnia trwałość lasu i jego zdolność do spełniania wielu funkcji – od ekologicznych, przez gospodarcze, po społeczne. Posadzone drzewa będą przez kolejne dekady pochłaniały dwutlenek węgla, zatrzymywały wodę i tworzyły siedliska dla zwierząt.

Resocjalizacja przez działanie

Akcja miała jednak znaczenie wykraczające poza gospodarkę leśną. Sadzenie lasu stało się formą pracy resocjalizacyjnej. Osadzeni, którzy uczestniczą w podobnych przedsięwzięciach, zyskują możliwość kontaktu z naturą, rozwijania umiejętności współpracy i dyscypliny oraz dostrzegania sensu własnego wysiłku. To praca, której efekty są trwałe i widoczne – drzewa posadzone dziś będą służyć społeczeństwu przez dziesięciolecia.

Resocjalizacja poprzez aktywność na rzecz dobra wspólnego ma szczególną wartość. Pozwala osadzonym poczuć, że ich działania mogą mieć pozytywny wpływ na otoczenie, a jednocześnie przygotowuje ich do powrotu do społeczeństwa. Sadzenie lasu ma więc wymiar symboliczny – pokazuje, że można zacząć od nowa i pozostawić po sobie ślad inny niż ten, który doprowadził do odbywania kary.

Inicjatywa pokazuje, że współpraca różnych instytucji – w tym Służby Więziennej i Lasów Państwowych – może przynosić wymierne rezultaty na różnych płaszczyznach.