Jest znany jako animator życia kulturalnego, zasłużył się w profesjonalnym odkrywaniu mało znanych epizodów z dziejów swego miasta i ziemi mogileńskiej. Efekty jego historycznych poszukiwań znajdują trwałe odbicie w wielu publikacjach prasowych i książkach. Badawcze pasje Mariana Przybylskiego wielokrotnie zyskiwały wysokie oceny, wyróżnienia, nagrody.

Po napisaniu monografii dla Nadleśnictwa Miradz nie odpoczywał za długo, prawie z marszu podjął się podobnego opracowania dla sąsiadów w Gołąbkach. Zgromadził materiały, które były niezagospodarowaną spuścizną po Lasach Miradzkich. To podczas pisania pierwszych dziejów zrodziła się koncepcja napisania trylogii leśnej: Miradz, Gołąbki, Gniewkowo. Autor rozpoczynając kwerendę archiwów natrafiał na materiały o nadleśnictwach, które funkcjonować zaczęły po I i II rozbiorze Polski. Docierając do kolejnych źródeł odkrył, że ich dzieje są o wiele starsze, niż te głoszone oficjalnie.

Tak narodził się pomysł potrójnej monografii. 

Jest osobą, która stare powiedzenie o lesie pojmuje odmiennie. Dla M. Przybylskiego, im głębiej w las, tym jaśniej. Zanurzając się w magazynach bibliotecznych i archiwalnych pogłębiał wiedzę, nawiązał kontakty ze światem nauki, dziesiątkami naukowców, Polakami osiadłymi na stałe w Niemczech. Do dziś prowadzi ożywioną korespondencję z ziemiaństwem rozsianym po całym świecie. Ma dziesiątki znajomych pracujących w archiwach kościelnych i państwowych, instytutach. Tym zza zagranicy pomagał w zbieraniu informacji krajowych, w zamian otrzymuje interesujące materiały z tamtejszych zasobów.

Osobiste zaangażowanie szefów poszczególnych jednostek dały znakomite efekty. Wyznaczeni do współpracy koordynatorzy doskonale wypełnili rolę techniczną i merytoryczną. Dzięki temu sfinalizowano druk przebogatego materiału, który był przygotowywany przez kilka lat. Autor wiele razy podkreślał, że w leśnych jednostkach trafiał na osoby o bogatej wiedzy przyrodniczo-leśnej, z wielkim doświadczeniem, które od pierwszego kontaktu poczuły tzw. bluesa.

M. Przybylski nie twierdzi, że dotarł do wszystkich źródeł, że wypełnił dzieło do końca. Sam tytuł wskazuje, iż zawarte w książkach informacje pochodzą z dziejów jednostek, nie są kompendium wiedzy. Rozbudowane rozdziały miały akurat szczęście do bogatszej literatury faktu, w jednej jednostce był to opis wód, w innej tematyka łowiecka. Uzupełnieniem jest bogaty zbiór fotografii, map i historycznych przedruków. Co do ustalenia terminu powstania nadleśnictw przyjęto w ramach zespołu konsultacyjnego, albo dokładną datę, albo hipotetyczną, co zostało uzasadnione szczegółowo w treści. Autor twierdzi, że jest jeszcze wiele jednostek na terenie RDLP w Toruniu z podobną datą powstania, gdyż narodziły się z zagrabionych przez króla pruskiego ziem wielkopolskich po II rozbiorze Polski.

W przypadku Gołąbek, część szczepanowska (byłe nadleśnictwo) została zagrabiona po I rozbiorze Polski i usankcjonowana 22 sierpnia 1776 r. stosowną umową graniczną zawartą w Warszawie. Gdyby do tej daty się odwołać, Gołąbki mogłyby powoływać się na 240-lecie swych początków. Rzecz do naukowej dyskusji, to dlatego w przypisach autor przywołuje liczne źródła.

Pierwszego lipca 2017 roku minęło 130 lat od utworzenia Nadleśnictwa Gniewkowo. Dokładnie w tym dniu, dla uczczenia szacownej rocznicy, leśnicy gniewkowscy i zaproszeni goście świętowali z monografią w ręku historię Nadleśnictwa. Po ukończeniu dziejów tej jednostki zajął się tematyką pamiętnikarsko – rodzinną, wysypało się sporo zamówień od samorządowców. Dziadek Autora był Wielkopolaninem, babcia Kujawianką wychowaną nad Jeziorem Łąkie, w uroczym zakątku Lasów Miradzkich. Prapradziad Tomasz Przybylski w połowie XIX w. był leśniczym dominialnym w Trzebowie, w kompleksie Puszczy Żagańskiej, w dobrach księżnej Doroty de Talleyrand-Périgord. Dwaj bracia są leśnikami w stanie spoczynku. Cała szóstka rodzeństwa rodzaju męskiego po prostu jest zarażona miłością do lasów, towarzyszy im od dzieciństwa. Sam nie jest myśliwym, za to bracia i bratankowie.

Autor jest wdzięczny za uznanie i wyróżnienie prestiżowymi nagrodami, w tym za Kordelas Leśnika Polskiego, za tytułowanie przyjacielem leśników. Szczególni ceni sobie zielony mundur, jak relikwię wkłada go tylko na szczególne uroczystości. Jako przyjaciel braci leśnej namawia do kontynuowania kierunku leśnej polityki, efekty powinny przyjść same, będą dostrzegalne. Na to, co dzisiaj cieszy pracowały pokolenia leśników, a i oni radowali się efektami pracy swoich poprzedników.

Jak mało który twórca zasłużył na nagrodę Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego. Jedna z ostatnich edycji przeznaczona była dla autorów najbardziej wartościowych osiągnięć w różnych obszarach aktywności, za promowanie postaw kreujących wszechstronny rozwój regionu poprzez nowatorskie dokonania oraz upowszechniania wiedzy o wydarzeniach. W tej właśnie dziedzinie dostrzeżono dorobek Pana Mariana, działacza z ogromnymi zasługami na rzecz promocji dziedzictwa kulturowego. Wniosek Nadleśnictwa Gołąbki poparty rekomendacją wielu urzędów i autorytetów zdobył uznanie w oczach kapituły. Jedną z wiodących instytucji popierającej była Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Toruniu. W tej rekomendacji podkreślono wkład autora na rzecz Lasów Państwowych, w tym współpracę z nadleśnictwami przy opracowywaniu monografii historycznych.

Pan Marian zdobył uznanie leśników, zasłużył sobie nie tylko opracowaniem monografii historycznych „Lasy Miradzkie. Z dziejów Nadleśnictwa Miradz", „Lasy Pałuckie. Z dziejów Nadleśnictwa Gołąbki", „Lasy Gniewkowskie. Z dziejów Nadleśnictwa Gniewkowo". Jest zawsze obecny przy okazji najważniejszych wydarzeń w zaprzyjaźnionych jednostkach, podtrzymuje nić sympatii i przyjaźni. Za promocję gospodarki leśnej, popularyzację wkładu ludzi lasu w rozwój regionu Kujaw i Pałuk otrzymał honorowy kordelas leśnika oraz mundur leśnika. Z dumą nosi go podczas oficjalnych wystąpień i uroczystości. Książka o Nadleśnictwie Gołąbki została wyróżniona w ramach ogólnopolskiego konkursu redakcji Przeglądu Leśniczego i Ośrodka Kultury Leśnej w Gołuchowie.

Ostatnia nominacja dla autora trylogii.

Jak co roku Dyrektor Generalny Lasów Państwowych niedawno ogłosił kolejną edycję Nagrody LP im. Adama Loreta. Jej celem jest popularyzacja idei wielofunkcyjnej gospodarki leśnej, polskiego modelu leśnictwa, wiedzy o środowisku leśnym, misji Lasów Państwowych. Nagroda została przyznana w następujących kategoriach:

1. Najlepsza realizacja na rzecz wizerunku, popularyzacji roli Lasów Państwowych oraz wiedzy o środowisku leśnym.

2. Najbardziej doniosła, z punktu widzenia wiedzy podstawowej lub przydatności praktycznej praca naukowa dotycząca szeroko rozumianego leśnictwa.

3. Człowiek Roku Polskich Lasów.

Nagrody im. Adama Loreta wręczono już po raz 12. To wyjątkowe wyróżnienie dla osób oddanych swojej pracy, dla których jest ona pasją. Podczas uroczystości 25 czerwca 2019 roku w siedzibie Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych w Warszawie Marian Przybylski otrzymał wyróżnienie za pracę naukową. Twórca trylogii leśnej został doceniony spośród licznej grupy nominowanych. Jako autor publikacji promujących leśne tematy, nasz przyjaciel, zasłużył na nią, jak mało kto. Nagrodę odebrał w doborowym towarzystwie, wśród wyróżnionych znalazł się również Tadeusz Chrzanowski, kierujący Zespołem ds. Komunikacji Społecznej RDLP w Toruniu. Pan Tadeusz w swym dorobku ma również znaczące publikacje i liczne zasługi w popularyzacji wiedzy o środowisku.

Nagrodzeni zostali autorzy promujący lasy naszego regionu i ludzi, którzy się im poświęcają. Wiele tematów wymagało nie tylko współpracy obu wyróżnionych, ale również pozyskania partnerów, zaangażowania pracowników z wielu jednostek. Wymiernym efektem są publikacje dokumentujące historię regionu, promujące dorobek toruńskich leśników. Gratulujemy obu Panom!

JP