Już w latach 1919-1924 lasy Puszczy Bydgoskiej, Puszczy Nadnoteckiej i części Borów Tucholskich zostały zaatakowane przez gąsienice motyla strzygoni choinówki. Obecnym świadectwem żarłoczności tych gąsienic są tysiące hektarów równowiekowych drzewostanów posadzonych na poklęskowych zrębach. Od lat siedemdziesiątych notuje się wyraźny wzrost znaczenia foliofagów (owadów żerujących na liściach i igłach). W 1978 wystąpiła ogromna, nigdy dotąd nie mająca miejsca, gradacja (masowy pojaw) brudnicy mniszki wraz z towarzyszącą jej strzygonią. Gradacja ta trwała 6 lat i swoim zasięgiem objęła drzewostany wszystkich nadleśnictw, wyrządzając bardzo poważne szkody.

Skutkami tych zjawisk były ogromne masy drewna usuniętego w ramach porządkowania uszkodzonych drzewostanów. W latach 1981-1987 pozyskano ok. 7,5 miliona m³ drewna posuszowego, czyli ponad dziesięciokrotnie więcej niż w latach o normalnym stanie lasu. Również koniec XX i początek XXI wieku nie był dla tutejszych lasów bezpieczny.

Praktycznie co roku (oprócz 1984, 1990, 1998) występuje konieczność prowadzenia samolotowych, ratowniczych zabiegów na dużych połaciach leśnych. Pomimo przeprowadzania coraz skuteczniejszych zabiegów ratowniczych, corocznie na znacznych powierzchniach obserwowane jest obniżanie kondycji zdrowotnej drzewostanów. W osłabionych przez owady liściożerne i inne szkodotwórcze czynniki   lasach dogodne warunki rozwoju znajdują owady żerujące pod korą i w drewnie, a mianowicie korniki, kózki, smoliki i bogatki z bardzo groźnym przypłaszczkiem granatkiem. Owady te są bardzo często ostatnim ogniwem "choroby łańcuchowej" drzewa.